Ποιος ευθύνεται όταν καεί μια περιουσία από φωτιά που προέρχεται από γειτονικά ή παρακείμενα υποστατικά;
Α. Ζημιά από Επικίνδυνο Πράγμα και Ζημιά από Διαφυγή Πράγματος:
Σε περίπτωση που προκαλείται ζημιά από επικίνδυνο πράγμα και ο εναγόμενος ήταν ο ιδιοκτήτης του ή είχε την ευθύνη του, αντιστρέφεται το βάρος της απόδειξης και ο εναγόμενος φέρει το βάρος να αποδείξει ότι δεν ήταν αμελής. Το ίδιο ισχύει και σε περίπτωση διαφυγής πράγματος όπου η διαφυγή του ενδεχομένως θα προκαλέσει τη ζημιά.
Με λίγα λόγια αν ένας που έχει υποστεί φωτιά από τον γείτονα του κινηθεί νομικά εναντίον του, τότε θα πρέπει ο γείτονας να αποδείξει ότι δεν ήταν αμελής και όχι ο ζημιωθείς από την φωτιά να αποδείξει ότι έφταιγε ο γείτονας.
Ο κανόνας της αυστηρής ευθύνης διαμορφώθηκε στην αγγλική υπόθεση Rylands v. Fletcher (1866) όπου ο εναγόμενος ανέθεσε σε ανεξάρτητους εργολήπτες την κατασκευή δεξαμενής για χρήση του νερού στο μύλο του. Κατά τις εργασίες βρέθηκαν σήραγγες ορυχείου σε αχρησία και γεμάτες χώμα, που εν αγνοία τους επικοινωνούσαν με τις σήραγγες του παρακείμενου ορυχείου του ενάγοντα. Παρόλο ότι βρέθηκε ότι δεν υπήρξε αμέλεια, ο εναγόμενος βρέθηκε υπεύθυνος. Το εξής απόσπασμα από την απόφαση είναι σχετικό:
«Εκείνος που για δικούς του σκοπούς φέρνει και μαζεύει και διατηρεί στη γη του οτιδήποτε που πιθανό να προξενήσει βλάβη αν διαφύγει, πρέπει να το διατηρεί εντός ιδίων κινδύνων, και αν δεν το πράξει, είναι εκ πρώτης όψεως υπόλογος για όλη τη ζημιά που είναι η φυσική συνέπεια της διαφυγής του.»
Ο κανόνας της αυστηρής ευθύνης, ανεξάρτητα από αμέλεια, δεν συνάδει με τη γενική αρχή της ευθύνης που απαιτεί υπαιτιότητα εκ μέρους του εναγόμενου. Στην υπόθεση Αρχή Ηλεκτρισμού v. Καννάβα Πολιτική Έφεση 10407, ημερ. 24.3.00 προκλήθηκε πυρκαγιά από βραχυκύκλωμα στα ηλεκτρικά καλώδια το οποίο εκδηλώθηκε από την επαφή τους με την οροφή της κατοικίας της κυρίας Καννάβα. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η παράλειψη της ΑΗΚ να απομακρύνει τον κίνδυνο με μετακίνηση των καλωδίων από το σημείο στο οποίο βρίσκονταν, την καθιστούσε υπόλογοι για αμέλεια στη γείτονά τους. Η ευθύνη της προκύπτει και κάτω από τον κανόνα της αυστηρής ευθύνης. Το δικαστήριο δέχθηκε ότι ο ηλεκτρισμός συνιστά επικίνδυνο πράγμα, η διαφυγή του οποίου καθιστά το πρόσωπο που το φυλάσσει υπόλογο για τη ζημιά την οποία προκαλεί, εκτός αν το iδιό το πρόσωπο αποδείξει ότι δεν ήταν αμελές.
Β. Ζημιά από Φωτιά και από Διαφυγή Φωτιάς:
Στην περίπτωση που προκλήθηκε ζημιά από φωτιά ή λόγω φωτιάς, το βάρος της απόδειξης αντιστρέφεται και μετατίθεται στους ώμους του εναγόμενου (δηλαδή εναπόκειται σ’ αυτόν να αποδείξει ότι δεν ήταν αμελής) κάτω από τις εξής περιστάσεις:
- όπου τη φωτιά άναψε ο εναγόμενος ή ήταν υπεύθυνος για το άναμμά της, και
- όπου ο εναγόμενος ήταν κάτοχος της ακίνητης ιδιοκτησίας ή ιδιοκτήτης της ακίνητης ιδιοκτησίας από την οποία ξεκίνησε η φωτιά.
Στην υπόθεση Χριστοφή και Πετράκης Λτδ κ.ά. (1993) 1 ΑΑΔ 543, ο κύριος Χριστοφή είχε κατάστημα εξαρτημάτων αυτοκινήτων το οποίο εφάπτεται σε αποθήκη της Πετράκης Λτδ όπου φυλάγονταν εξώστ, μπογιές, θίνερ και άλλα εύφλεκτα υλικά. Μεταξύ του καταστήματος και της αποθήκης υπήρχε διαχωριστικός τοίχος από σέλοτεξ. Άγνωστος εμπρηστής έριξε φωτιά από μια τρύπα στο εξωτερικό τζάμι της αποθήκης, η φωτιά επεκτάθηκε και προκάλεσε ζημιές περίπου £7.500 στο κατάστημα του κυρίου Χριστοφή. Οι αρμόδιοι της Πετράκης Λτδ αμέσως μόλις αντιλήφθηκαν την φωτιά ειδοποίησαν την πυροσβεστική και χρησιμοποίησαν πυροσβεστήρες και λάστιχο με νερό για την κατάσβεση της. Η πυροσβεστική έφθασε μέσα, σε τρία λεπτά και κατέσβησε τη φωτιά μέσα σε δέκα λεπτά. Το δικαστήριο. αποφάσισε ότι η Πετράκης Λτδ δεν είχε ευθύνη με βάση τον κανόνα στην υπόθεση Rylands ν. Fletcher, διότι η φωτιά είχε προκληθεί από την ενέργεια ανεξάρτητου τρίτου και ότι είχε λάβει όλα τα πρέποντα· μέτρα για κατάσβεση της πυρκαγιάς και τη μη εξάπλωσή της. Οποιοδήποτε αντίθετο συμπέρασμα θα ισοδυναμούσε με επιβολή δυσβάστακτων και υπέρμετρων υποχρεώσεων στους ιδιοκτήτες βιομηχανικών υποστατικών στη λήψη κατάλληλων και απαραίτητων μέτρων για κατάσβεση και μη επέκταση της φωτιάς.
Όπως βλέπουμε και πιο από τις δυο αυτές υποθέσεις , στην μια ευθυνόταν ο ιδιοκτήτης του επικίνδυνου πράγματος και στην άλλη δεν ευθυνόταν, και όπως είπα και πριν το θέμα ευθύνης θα κριθεί εκ των γεγονότων και μαρτυρίων. Οπότε το συμπέρασμα είναι ότι η ευθύνη είναι διαφορετική σε κάθε περίπτωση και μπορεί να φταίει ή να μην φταίει ο κάτοχος των υποστατικών που έχει διαφύγει η φωτιά.
Γ. Ευθύνη Κατόχου Υποστατικών (Premises Liability)
Η Κάλυψη Αστικής Ευθύνης παρέχει σημαντική προστασία στον κάτοχο υποστατικών και γι’ αυτό χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό. Το άρθρο 51(2)(β) του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου (Κεφ. 148) ρυθμίζει τις υποχρεώσεις του κατόχου ακίνητης ιδιοκτησίας:
- Γενική υποχρέωση: Ο κάτοχος ακίνητης ιδιοκτησίας υπέχει υποχρέωση να μην επιδεικνύει αμέλεια προς τους νόμιμα βρισκόμενους στα υποστατικά του ή πλησίον τους και προς τους ιδιοκτήτες αντικειμένων που βρίσκονται νόμιμα στα υποστατικά του.
- Υποχρέωση για συντήρηση και επισκευή: Τόσο ο ιδιοκτήτης όσο και ό κάτοχος (π.χ. ενοικιαστής) υπέχουν υποχρέωση συντήρησης και επισκευής των υποστατικών.
- Υποχρέωση προειδοποίησης: Ο κάτοχος της ακίνητης ιδιοκτησίας υπέχει υποχρέωση προειδοποίησης για κρυμμένους κινδύνους που γνωρίζει ή όφειλε να γνωρίζει.
- Επεμβάσεις: Ο κάτοχος της ακίνητης ιδιοκτησίας δεν έχε υποχρέωση επιμέλειας σε πρόσωπα που βρίσκονται παράνομα στα υποστατικά, όμως όπουv τέτοια παρουσία είναι προβλεπτή, τότε υπάρχει το κοινό καθήκον επιμέλειας (για παράδειγμα επιδικάστηκαν αποζημιώσεις στον ιδιοκτήτη αλόγου που σκοτώθηκε από έκρηξη νάρκης όταν μπήκε σε ναρκοπέδιο).
Παιδιά: Ο κάτοχος ακίνητης ιδιοκτησίας δεν επιτρέπεται να ισχυριστεί ότι ένα παιδί είναι επεμβασίας σε περιπτώσεις που ένα ιδιαίτερα ελκυστικό αλλά δυνητικά επικίνδυνο αντικείμενο προσέλκυσε το παιδί να εισέλθει στα υποστατικά και τραυματίστηκε από τέτοιο αντικείμενο (π.χ. όταν παιδί εισήλθε σε δημόσιο πάρκο, έφαγε δηλητηριώδη βατόμουρα και πέθανε, ο κάτοχός του πάρκου έφερε ευθύνη διότι δεν τα περίφραξε και δεν έδωσε οποιαδήποτε προειδοποίηση).
Τονίζεται ότι η ευθύνη αφορά το πρόσωπο που έχει στην κατοχή του την ακίνητη ιδιοκτησία υπό οποιαδήποτε ιδιότητα, π.χ. ως ιδιοκτήτης, μισθωτής, ενοικιαστής, αδειούχος εκμετάλλευσης κλπ. Στις περιπτώσεις που ο ιδιοκτήτης δεν έχει και την κατοχή της ακίνητης ιδιοκτησίας του, σύμφωνα με το κοινό δίκαιο δεν υπέχει οποιαδήποτε ευθύνη ως ιδιοκτήτης έναντι των ενοικιαστών, επισκεπτών, ή άλλων τρίτων μερών. Ευθύνη Θα μπορούσε να προκύψει μόνο αν υπάρχει πρόνοια στη σύμβαση μίσθωσης, ενοικίασης, άδειας κλπ. Αν η σύμβαση δεν περιέχει ρητή διάταξη, ο μισθωτής/ενοικιαστής δεν μπορεί να απαιτήσει αποζημιώσεις από τον ιδιοκτήτη για τραυματισμό που οφείλεται σε ελαττώματα της οικοδομής. Έστω και αν ο ιδιοκτήτης ανέλαβε με τους όρους της σύμβασης να επιδιορθώνει την οικοδομή, κανονικά είναι καθήκον του μισθωτή/ενοικιαστή να τον ειδοποιήσει για το ελάττωμα. Αν παραλείψει να τον ειδοποιήσει ή αν το ελάττωμα είναι αφανές δεν μπορεί να απαιτήσει αποζημιώσεις.
Κυπριακή Νομολογία για την Ευθύνη Κατόχου Ακίνητης Ιδιοκτησίας·
Στην υπόθεση Hussein and Another ν. The Estate of the Deceased Chrysostomos Christodoulou ΧΧ. CLR 23 η κυρία Hussein ανέθεσε στον κύριο Χριστοδούλου να επιδιορθώσει τη στέγη του σπιτιού της. Δίπλα σε τοίχο του σπιτιού υπήρχε πηγάδι που είχε σκεπάσει με πρόχειρο κάλυμμα και χώμα. Ο κύριος Χριστοδούλου πάτησε στο κάλυμμα που υποχώρησε με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα. Το Εφετείο αποφάσισε ότι το ατύχημα ήταν το αποτέλεσμα της παράλειψης της ιδιοκτήτριας του σπιτιού να μεριμνήσει να είναι σε καλή κατάσταση και ασφαλές το πρόχειρο κάλυμμα του πηγαδιού.
Σε μια παρόμοια πιο πρόσφατη υπόθεση, την Ελενόδωρος Παπασπύρου v. Βασίλη Κατρινάκη Πολιτική. Έφεση Αρ. 10715 ημερ. 30/11/01, ενώ ο κύριος Κατρινάκης εργαζόταν με τον κύριο Παπασπύρου, ο τελευταίος του είχε ζητήσει να φέρει ένα σανίδι από το διπλανό οικόπεδο στο οποίο θα τοποθετούσαν μωσαϊκά.
Ο κύριος Κατρινάκης, ενώ προχωρούσε για να πάει στο οικόπεδο, όπου ήταν τοποθετημένα τα σανίδια, έπεσε σε λάκκο-διάτρησης που είχε ανοιχθεί στο οικόπεδο του κυρίου Παπασπύρου και τραυματίστηκε σοβαρά. Υπέστη βλάβη της σπονδυλικής στήλης, με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος από τη μέση και κάτω. Ο κύριος Παπασπύρου δεν τον είχε προειδοποιήσει για την ύπαρξη του λάκκου και ο κύριος Κατρινάκης δεν γνώριζε τίποτε γι’ αυτόν. Δεν υπήρχε οποιοδήποτε κάλυμμα στο στόμιο του λάκκου ή οποιαδήποτε άλλη ένδειξη για την ύπαρξή του. Τελικά το δικαστήριο έκρινε ότι ο κύριος Παπασπύρου ήταν εξ ολοκλήρου υπεύθυνος για τον τραυματισμό και επιδίκασε £l00.000 αποζημιώσεις στον κύριο Κατρινάκη.
Στην υπόθεση Πισσούριος v. Γενικός Εισαγγελέας κ.ά. (1973) 5 J.S.C. 593 το δικαστήριο αποφάσισε ότι η Σχολική Εφορεία της Α Αστικής Σχολής Λεμεσού ευθυνόταν για τον τραυματισμό μαθητή στο μάτι από μεταλλική αιχμηρή λαμαρίνα που προεξείχε επί της πεζούλας του παραθύρου προς το εσωτερικό της αίθουσας διδασκαλίας και η οποία αποτελούσε επικίνδυνη κατασκευή. Το δικαστήριο έκανε αναφορά και στο πιο κάτω απόσπασμα από το σύγγραμμα «Charlesworth on Negligence»:
«Η τοπική εκπαιδευτική αρχή δεν πρέπει μόνον να διαφυλάττει τα σχολικά υποστατικά επιδιορθώνουσα ταύτα καλώς, αλλά πρέπει να τα κατασκευάζει κατά τοιούτο τρόπον ώστε να μην είναι επικίνδυνα εις παιδία της ηλικίας δια την οποίαν προορίζονται να χρησιμοποιηθούν.»
Στην υπόθεση Christiansen v. Blue Med. Hotels Ltd (1998) 1 ΑΑΔ 1542 η εντεκάχρονη Christiansen τραυματίστηκε σοβαρά περνώντας μέσα από τζαμόπορτα του εστιατορίου του ξενοδοχείου η οποία θρυμματίστηκε. Το Εφετείο ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση με την οποία η αγωγή της απορρίφθηκε και αποφάσισε ότι τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα απέδειξαν την αμέλεια του ξενοδοχείου και μεταξύ άλλων είπε και τα εξής: «Το γεγονός πως το γυαλί θρυμματίστηκε σε μικρά κομμάτια από το κτύπημα ενός παιδιού 11 χρονών, από μόνο του αποδεικνύει πως η κατασκευή του εστιατορίου με το υλικό αυτό, δεν ήταν ασφαλής για το κοινό.
Η ευθύνη του ιδιοκτήτη -κατόχου υποστατικού, στο οποίο χρησιμοποιείται το γυαλί ως κατασκευαστικό υλικό
- να προειδοποιούν για τη διαφάνειά του, ουσιαστικά για την ύπαρξή του, και
- το γυαλί να είναι κατασκευασμένο από ανθεκτικό υλικό ώστε να αποφεύγεται πιθανός και ορατός κίνδυνος τραυματισμού όταν κάποιος επιπέσει σ’ αυτό.»
Σε μια παρόμοια πιο πρόσφατη υπόθεση, την Γεώργιος Αντωνίου v. Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Δημοσίων Υπαλλήλων Λευκωσίας Λτδ, Πολιτική Έφεση Αρ. 11315 ημερ. 214.04, ο τραυματισθείς που ήταν μονόφθαλμος επισκέφθηκε το νεόδμητο οίκημα του Ταμιευτηρίου για διεκπεραίωση προσωπικών του υποθέσεων. Κατά την αποχώρηση του επέπεσε πάνω σε γυάλινο τοίχο εκλαμβάνοντας ότι εκεί ήταν η έξοδος. Το ατύχημα είχε ως αποτέλεσμα την σχεδόν ολοκληρωτική απώλεια όρασης και του άλλου οφθαλμού. Η αμέλεια που καταλογίστηκε στο Ταμιευτήριο από το δικαστήριο βασίστηκε στην ιδιότητά του ως κατόχου του υποστατικού. Σύμφωνα με τον περί Αστικών Αδικημάτων Νόμο είχε υποχρέωση να μην επιδεικνύει αμέλεια έναντι κάθε προσώπου που τελούσε νόμιμα, εντός, επί ή τόσο πλησίον της ακίνητης ιδιοκτησίας του ώστε κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, να επηρεάζεται από την αμέλειά του. Το Εφετείο δέχθηκε ότι ο κύριος Αντωνίου ήταν υπεύθυνος κατά 20% για τον τραυματισμό του για το λόγο ότι απέτυχε να αντιληφθεί την έστω μη επαρκή και διακριτική σήμανση επί του γυάλινου τοίχου. Τελικά επιδίκασε αποζημιώσεις £80,000 για ταλαιπωρία και πόνο του θύματος.
Στην υπόθεση Λέσχη Ιπποδρομιών Λευκωσίας v. Νικήτα Πολιτική Έφεση Αρ. 10235, ημερ. 24.10.00, ο κύριος Νικήτας επισκέφθηκε τη Λέσχη και ενώ βρισκόταν στην αίθουσα στοιχημάτων γλίστρησε στο γεμάτο ακαθαρσίες και σκουπίδια πάτωμα και τραυματίστηκε. Το Εφετείο επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση εναντίον της Λέσχης είπε μεταξύ άλλων: «Το στοιχειώδες καθήκον των εφεσειόντων ήταν να διατηρούν συνεχώς καθαρό το δάπεδο της αίθουσας. Η εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος θα ήταν ευχερής αν οι εφεσείοντες μεταξύ άλλων, διέθεταν για το σκοπό αυτό συνεργείο καθαρισμού, επαρκώς επανδρωμένο και κατάλληλα εξοπλισμένο το οποίο, σύντονα και συστηματικά ασχολείτο με τον καθαρισμό της αίθουσας, τόσο κατά τα χρονικά διαστήματα που το κοινό βρισκόταν στις κερκίδες και η αίθουσα ήταν κενή, όσο και κατά την ώρα που το κοινό βρισκόταν συγκεντρωμένο στην αίθουσα. Οι εφεσείοντές δέχθηκαν παθητικά την απαράδεκτη κατάσταση και αδιαφόρησαν για την ύπαρξη των ευλόγως προβλεπτών κινδύνων που η κατάσταση εγκυμονούσε. Η παράλειψη των εφεσειόντων να αντιμετωπίσουν δραστικά και αποτελεσματικά την κατάσταση, συνιστά υπό τις περιστάσεις αμέλεια, αποτέλεσμα της οποίας, ήταν το ατύχημα του εφεσίβλητου για το οποίο ορθά κρίθηκαν οι εφεσείοντες ότι έφεραν απόλυτη την ευθύνη».
Στην υπόθεση Ανδρούλλα Κουφαλίδου v. Ρ.Ι.Κ., Αρ. Αγωγής 2781/96, ημερ. 12.5.00, η ενάγουσα ήταν εξωτερικός συνεργάτης και ενώ περπατούσε στο διάδρομο του κτιρίου του ΡΙΚ σκουντούφλησε σε κάποιο σημείο που ήταν φθαρμένο το πάτωμα και τραυματίστηκε. Το πλαστικό του πατώματος είχε φθαρεί και καταστραφεί με αποτέλεσμα σε μια έκταση 10×2εκ. περίπου να φανεί το τσιμέντο. Στην πλευρά της οπής το πλαστικό ήταν ξεκόλλητο και ανασηκωμένο. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η παράλειψη του ΡΙΚ ως κατόχου του χώρου να επιδιορθώσει το πάτωμα συνιστούσε αμέλεια και επιδίκασε αποζημίωση £1.667 με τόκο 8% και έξοδα. Σημειώνεται ότι τα ποσά αυτά τα πλήρωσε η American Home ως ασφαλιστής του ΡΙΚ την περίοδο ασφάλισης κατά την οποία συνέβη το ατύχημα.
Στην υπόθεση Δέσποινα Σαρίκα v. Άδωνη Μιχαηλίδη, Αρ. Αγωγής 526/0,2 ημερ. 10.12.04, κατά τη διάρκεια της διασκέδασης σε νυκτερινό κέντρο η ενάγουσα χόρευε μαζί με την παρέα της στην πίστα και γλίστρησε πάνω σε χυμούς από ποδοπατημένα λουλούδια. Υπέστη τραυματισμό στο γόνατο που την κράτησε μακριά από την εργασία της για κάτι ολιγότερο των τριών μηνών. Το δικαστήριο υπολόγισε την αποζημίωση για πόνο και ταλαιπωρία σε £3.000 και τις ειδικές ζημιές (ιατρικά έξοδα και απώλεια μισθών) σε £1.430. Όμως, απέρριψε την αγωγή διότι στα δικόγραφα ο εναγόμενος χαρακτηρίστηκε ως ο ιδιοκτήτης του κέντρου και όχι ως κάτοχος του κέντρου. Την ευθύνη σύμφωνα με το νόμο τη φέρει ο κάτοχος του ακινήτου. Το δικαστήριο σχολίασε ότι από τη δια ζώσης μαρτυρία του εναγόμενου διαφάνηκε πως δυνατόν αυτός να ήταν ο κάτοχος του κέντρου, εκτός και αν η διεύθυνση του κέντρου ανήκε σε κάποια ίσως εταιρεία. Ο ισχυρισμός πως ήταν ιδιοκτήτης του κέντρου έγινε παραδεκτός. Όμως δεν υπήρξε ισχυρισμός πως ήταν και κάτοχος του κέντρου ώστε αν δεν ήταν παραδεκτός να έπρεπε να προβεί το δικαστήριο σε εύρημα αν ήταν κάτοχος ή όχι.
Τελειώνοντας καταλήγω ότι η Ασφάλισης αστικής ευθύνης είναι αναγκαία για τις επιχείρησεις και θα πρέπει ο καθένας ανάλογως των αναγκών του, να έχει την κατάλληλη ασφάλιση Αστικής ευθύνης προς τρίτους, για να καλύψει την ευθύνη σε περίπτωση που του βρεθεί αμέλεια.
Επίσης η Ασφάλιση Αστικής ευθύνης είναι πολύ σημαντική κάλυψη για ενοικιαστές/κάτοχους υποστατικών σε περίπτωσεις ώπού προκληθεί φωτιά από αμέλεια τους π.χ βραχυκύκλωμα μιας ηλεκτρικής συσκευής με αποτέλεσμα να καεί το ίδιο το υποστατικό που ενοικιάζουν. Βάση των πιο πάνω και, εφόσον τα γεγονότα είναι ως έχω πληροφορηθεί, δηλαδή ότι η φωτιά ξεκίνησε από τραπεζάκι που αντανακλούσε ηλιακή ακτίνα, τότε ίσως ο κάτοχος του υποστατικού όπου βρισκόταν το τραπεζάκι να έχει ευθύνη για την φωτιά.
Πιστεύω πως με καλή θέληση από όλες τις πλευρές θα βρεθεί ένας δίκαιος διακανονισμός. Παραμένω στην διάθεση σας για τυχών διευκρινήσεις.
Συμπέρασμα
Η Ασφάλιση αστικής ευθύνης είναι αναγκαία για κάθε επιχείρηση η επαγγελματία ή άτομο που ενοικιάζει ή και κατέχει υποστατικά και θα πρέπει ο καθένας αναλόγως των αναγκών του, να έχει την κατάλληλη ασφάλιση Αστικής ευθύνης προς τρίτους, για να καλύψει την ευθύνη του σε περίπτωση που αμελώς προκαλέσει ζημιά σε περιουσία τρίτων ή σωματική βλάβη σε τρίτα άτομα.
Η Ασφάλιση Αστικής ευθύνης είναι πολύ σημαντική κάλυψη τόσο για ενοικιαστές/κατόχους υποστατικών σε περιπτώσεις όπου προκληθεί φωτιά από αμέλεια τους πΧ. βραχυκύκλωμα μιας ηλεκτρικής συσκευής με αποτέλεσμα να καεί το ίδιο το υποστατικό που ενοικιάζουν.
Αν επιθυμείτε περισσότερες λεπτομέρειες, ή και προσφορά για την ασφάλιση αστικής ευθύνης της δικής σας επιχείρησης, επικοινωνείστε μαζί μου για συνάντηση στο 22268733 ή στο email: savvas@insurancelinkcyprus.com.
Σάββας Χριστοφρόρου CLU LUTCF FLMI MBA
Chartered Insurer
Ο Σάββας Χριστοφόρου είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Insurancelink, όπου εργάζεται σαν Ασφαλιστικός Σύμβουλος και παρέχει επαγγελματικές συμβουλές σε επιλεγμένα άτομα και επιχειρήσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό.
Σημαντική σημείωση:
Όλα τα πιο πάνω είναι καθαρά η προσωπική μου γνώμη και δε δεσμεύει την εταιρεία που με εργοδοτεί. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΚΗ γνωμάτευση ή συμβουλή και ούτε αποσκοπεί να αντικαταστήσει νομική γνωμάτευση.
Έχει σκοπό μόνο να εξηγήσει όρους και γεγονότα από Ασφαλιστικής πλευράς με βάση την ασφαλιστική μου κατάρτιση εμπειρία και μόρφωση, σε σχέση με την εν λόγω Ασφάλιση.
Αν επιθυμείτε νομική γνωμάτευση για το εν λόγω θέμα σας συνιστώ να απευθυνθείτε σε νομικό σύμβουλο.
